Hoop op vergroening stijgt
Vergroening is het beste medicijn tegen de verwoestijning
Tijdens extreme droogteperiodes werden vroeger complete bossen gekapt voor brandhout. Het land verdorde en oogsten mislukten. 
Boeren begrijpen nu beter dat ze bomen nodig hebben. Bomen leveren schaduw op, takken om te snoeien voor brandhout om mee te koken en om kralen te bouwen om het vee te beschermen, bladeren dienen als veevoer en mest en de wortels van bomen houden water vast in de grond en nemen stikstof en koolstof uit de lucht op.
Vergroening is het beste medicijn tegen de verwoestijning. De impact op de bodemvruchtbaarheid is enorm, ook op het lokale klimaat. Het zorgt ervoor dat de slaagkans en de rentabiliteit van de oogsten weer stijgen waardoor extra monden gevoed kunnen worden (SDG 2) en daarmee interne en externe migraties gestopt worden.
Dit heeft onmiddellijk impact op de klimaatopwarming. Er is voor heel veel boeren weer een beter inkomen. 80 procent van de inwoners van de Sahel leeft van de grond. Vergroening bestrijdt armoede en daarmee ook honger. De kwaliteit van voedsel neemt toe en dat is gezonder voor mensen. Er is meer geld om kinderen naar school te sturen. Bovendien zien we ook een positieve invloed op de biodiversiteit ontstaan van grassen, kruiden, insecten, vogels en kleine zoogdieren. 
Er zijn meer dan één mogelijkheden
Het komt er in de eerste plaats op neer om de natuur te beschermen (omheinen en bewaken) en haar de kans geven om te herstellen. De veerkracht van de natuur is groot. Regeneratie heet dat om het met een modern woord te zeggen.
We kunnen als mens de natuur ook een handje helpen door allerlei technieken toe te passen, afhankelijk van de bodemsituatie. De Vallerani-techniek voor totaal gedegradeerde bodems, maar ook door eenvoudigweg de bodem te scarifiëren (een voor (ploeg) die de hoogtelijnen van het terrein volgt) en bij te zaaien kan al genoeg zijn om een boost aan biodiversiteit te krijgen.
Meer dan alleen nieuwe bossen
The Great Green Wall is weliswaar meer dan alleen nieuwe bossen aanleggen dwars door Afrika. Bossen zijn namelijk niet het einddoel maar het middel om voor recurrente inkomsten te zorgen met een algemene verhoging van de welvaart tot gevolg. 
Onze sociologe Bineta Kamara doet dan ook belangrijk werk om de socio-economische impacts uit te zetten samen met en voor de bevolking die hierover graag getuigen hoe de samenwerking met OZG verloopt (opnames Daan Degroote binnenkort beschikbaar). Het zijn deze getuigenissen die voor de nodige draagkracht zorgen om ons werkterrein (in Europa en Senegal) uit te breiden.
Door Covid hebben we 1,5 jaar vertraging opgelopen, maar we zijn vandaag verheugd te constateren dat zelfs na een mager regenseizoen alle herbebossingen die in Mbar Toubab werden gerealiseerd, het goed doen (zie foto’s). De investeringen in een goede omheining en bewaking tonen hun nut. Grassen (voor het vee) zijn goed gegroeid en de boompjes groeien verder op of hebben op de nieuwe site van 2021 kans gekregen om te kiemen.
Het is vanaf nu een kwestie om stap voor stap op te schalen. Niet om de hele Great Green Wall te herbebossen want die pretentie hebben we niet. Maar wel om andere non-profit organisaties te sensibiliseren hetzelfde te doen; plant een boom, meer dan één mag ook ;-) en bescherm de natuur. Het maakt voor ieder van ons een wereld van verschil.
